Waterkers - Eetbaar En Gezond

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Waterkers in de natuur is te vinden in moerasgebieden en andere wateren in Dagestan, de uitlopers van de Kaukasus, Marokko en Tunesië, Libië en Egypte, Algerije, evenals de Azoren en de Canarische Eilanden. Het wordt al geruime tijd met succes als groentegewas verbouwd in het verre Amerika, maar ook in Azië en West-Europa. Sinds onheuglijke tijden wordt het ook gekweekt in Venezuela en Paraguay. Een onderscheidend kenmerk van waterkers is dat het allemaal eetbaar is en een pittige mosterdsmaak heeft

De plant leren kennen

Waterkers is een vaste plant die met grote snelheid groeit uit de talrijke Koolfamilie. Maar in cultuur wordt het uitsluitend als eenjarige gekweekt. Er zijn andere namen voor waterkers: bruncress, keycress, water mierikswortel en waterkers. De harige dekking op het oppervlak is volledig afwezig. De waterkers is begiftigd met een opbeurende en goed gewortelde zeer dikke stengel, die soms kruipend is. Deze stengel, die wortelscheuten kan vormen, bereikt een hoogte van 50 tot 80 cm.

Cirrus-ontleed, donkergroene bladeren van waterkers zijn uitgerust met langwerpige zijlobben en afgeronde toppen.

Kleine witte bloemen van deze plant vormen halfbloemige of trosvormige bloeiwijzen. En de vruchten van waterkers zijn bizarre gezwollen peulen, waarin roodbruine zaden in twee rijen zijn geplaatst, in staat om hun ontkieming vier tot vijf jaar te behouden.

Gunstige eigenschappen

Waterkers is een uiterst nuttige plant, zeer rijk aan allerlei micro-elementen en vitamines die belangrijk zijn voor het menselijk lichaam. Het constateerde ook een uiterst gunstige combinatie van calcium met kalium. En het wordt als bijzonder waardevol beschouwd vanwege het jodiumgehalte (voor elke kilogram droge stof - ongeveer 0,448 mg jodium). Vanwege het lage caloriegehalte en de bijna volledige afwezigheid van suiker, is waterkers ook erg nuttig voor diabetes en zelfs obesitas. Hij vond de toepassing ervan ook in medische voeding.

Veel mensen eten zowel stengels als bladeren van waterkers. Gehakte groenten zijn een geweldig bijgerecht voor hoofdgerechten (zowel vis als vlees) en een uitstekende smaakmaker voor soepen. Broodjes met verse kaas, vis of ham bedekt met groen van deze waterschoonheid zullen niet minder smakelijk zijn.

Hoe te groeien

Gebieden met een mild klimaat zijn het meest geschikt voor de teelt van waterkers. In de gematigde zone mag het alleen onder plastic worden gekweekt. Het wordt vaak gekweekt aan de oevers van beken, beken en andere stromende reservoirs, met een minimale watertemperatuur van 10 - 12 graden. In stromend water kan het ook vrij goed groeien. Het is toegestaan om deze gezonde schoonheid te kweken in hydrocultuur in kassen. Het is echter mogelijk om waterkers zelfs thuis in potten te kweken.

Tijdens de warmere maanden kan waterkers buiten worden gekweekt, in een poging hiervoor vochtige en licht beschaduwde gebieden te selecteren. Het is alleen nodig om de plant overvloedig water te geven. En voor het planten worden stekken genomen van scheuten met een lengte van 10 - 20 cm, gesneden uit moederplanten. Om ervoor te zorgen dat ze beter wortel schieten, moeten ze worden neergelaten in de helft of een derde van een vat gevuld met water. De wortels verschijnen in ongeveer anderhalve week. De stekken moeten worden geplant in groeven in een licht hellende positie, volgens het schema van 20x20 cm. In eerste instantie, tijdens het planten, en dan wekelijks bemesten: afhankelijk van de ontwikkeling van waterkers, moeten ze volledig minerale of zuivere stikstof zijn.

Gedurende het seizoen wordt de oogst van groen herhaaldelijk geoogst: onder de film in het open veld, vaak voor elk groeiseizoen, worden twee maaibeurten verkregen, in kassen verschijnt de kans op een oogst elke maand of twee. Je moet de greens afsnijden met een sikkel of een schaar. Het geoogste gewas wordt naar de koelkast gestuurd, nadat het in polyethyleen is gewikkeld.

Uitstekende waterkers plant zich niet alleen voort door stekken, maar ook door zaden. En het planten ervan gebeurt door middel van zaailingen die zijn gekweekt uit stekken en verzamelde zaden. Het zaaien van zaden voor zaailingen wordt eind maart of begin april uitgevoerd en de eerste scheuten kunnen al op de zevende of achtste dag worden waargenomen. Na 30 - 35 dagen worden de volwassen zaailingen getransplanteerd in groeven die voorbemest zijn met goede compost of mest. Als de temperatuur daalt, moeten jonge planten worden afgedekt met folie.

Waterminnende waterkers wordt dagelijks, 's morgens en' s avonds bewaterd. En om er zoveel mogelijk scheuten op te vormen, worden de toppen van de plant vaak geknepen. Regelmatig wieden en losmaken van de grond is niet minder belangrijk voor dit gewas.

Er zijn momenteel nogal wat variëteiten van voedzame waterkers en er zijn helemaal geen gezoneerde variëteiten.