2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Liefhebbers van pittige kruiden moeten proberen om sappige kervelwier in de tuin te hebben. De mensen noemen het vaak - kupyr. De delicate struiken en delicate witte bloeiwijzen zullen een prachtige aanvulling zijn op het landschapsdecor. De plant zelf ziet eruit als peterselie en smaakt naar anijs, maar is veel sappiger en verfijnder
Veel tuinders (vooral uit de Baltische staten) houden van kervel, vooral vanwege de uitstekende decoratieve eigenschappen. De struiken van de plant zien er zowel afzonderlijk als in bepaalde bloemstukken goed uit en zorgen voor een weelderige groene achtergrond. Het blad van de kervel is zeer dicht, helder en delicaat tegelijk. Op het eerste gezicht kun je het nemen voor de overvloedig overgroeide peterselie, maar als je beter kijkt, begrijp je dat de bladeren aantrekkelijker zijn: tot 25-40 in één stopcontact.
Kervel is een zeer aromatisch kruid met een delicate smaak vergelijkbaar met anijs. Het wordt gebruikt om salades, hoofd- en voorgerechten en bereidingen op smaak te brengen en tegelijkertijd te vitamineren. Er worden voornamelijk verse en jonge bladeren van de plant gegeten. In de natuur wordt het het vaakst gevonden in de regio's van het Kaukasusgebergte. Maar in centraal Rusland schiet het goed wortel.
Het hele seizoen gezaaid
Tegen de achtergrond van weelderig groen zien de witte, delicate bloemen van de plant, verzameld in paraplu's, er schattig uit. Kervel is een eenjarige. En tegen het midden tot het einde van de zomer rijpen de vruchten met twee zaden. Hun bereidheid wordt bepaald door hun zwart-violette kleur. De zaden lijken enigszins op sparrennaalden. Je kunt ze 3-4 jaar bewaren zonder je zorgen te maken dat ze hun kiemkracht verliezen.
Kervel rijpt heel snel. Na het planten verandert het in 40-50 dagen in een volwaardige volwassen plant, dus het kan als een radijs worden gezaaid - 2-3 keer per seizoen: de eerste keer wordt gezaaid in het vroege voorjaar, dan in het midden van de zomer, en de laatste zaai vindt plaats in augustus. De restanten van de laatste aanplant worden overgelaten aan de winter, zodat in het vroege voorjaar de spruiten letterlijk van onder de sneeuw ontwaken, aangezien kervel een van de sleutelbloemen is tussen het tuingroen. Een nieuwe aanplant wordt uitgevoerd zodra de plant vervaagt en de greens geel worden en beginnen te drogen.
Eenjarige met zelfzaaien
Kervel is als eenjarige goudsbloemen, die elk jaar speciaal kunnen worden gezaaid, of je kunt ze de kans geven om zich te ontwikkelen door zelf te zaaien. Je hoeft de rijpe plant alleen maar licht met turf te strooien, water te geven en de grond niet op te graven. Wel is het belangrijk om duidelijke grenzen aan te geven voor de fokkerij, anders wordt het hele gebied stilaan bedekt met kervel. De zaden van dit groen verbrokkelen ook snel en overvloedig, dus je moet niet te laat zijn met hun verzameling.
De kervel verdraagt kou goed, en daarom is hij geliefd bij tuinders in de noordelijke regio's. Er is praktisch geen speciale voorkeur voor bodems van de kant van de plant. Maar zoals de meeste soorten groen gedijt het op vruchtbare grond. Daarom zou het leuk zijn om vooraf maximaal 8 kg compost of rotte mest, 50 g kaliumsulfaat en 100 g superfosfaat per vierkante meter tuin toe te voegen. Kervel houdt van regelmatig bevochtigen, wieden en uitdunnen (de eerste scheuten staan 8-10 cm uit elkaar, dan tot 25 cm en tot 35-40 cm tussen de rijen). De plant kan ook onder de kroon van fruitbomen of in schaduwrijke delen van de tuin worden geplant, omdat hij niet bang is voor een tekort aan zonlicht.
Smaak, geur en voordelen
Sommige tuinders planten kervel als verdichter tussen rijen van verschillende groentegewassen. Onder de bekende en populaire variëteiten voor de middelste baan kan men onderscheid maken: gladbladig, gewoon, donkergroen, gekruld blad, enz. Groenen van alle variëteiten verliezen echter hun aroma na warmtebehandeling, dus het is het beste om kervel vers te eten. Het past goed bij salades, roerei, sandwiches, voorgerechten, soepen (vooral met kippenbouillon) en hoofdgerechten. Opengewerkte, delicate bladeren zullen een prachtige decoratie zijn voor feestelijke gerechten.
Het is onmogelijk om de geneeskrachtige eigenschappen van kervel niet te noemen. Het bevat veel biologisch actieve stoffen die nuttig zijn voor het menselijk lichaam. Het belangrijkste is misschien ascorbinezuur (tot 60 mg) en caroteen (tot 8 mg), evenals veel sporenelementen en vitamines. De greens van de plant worden gemakkelijk opgenomen en hebben een gunstig effect op het verteringsproces.
Aanbevolen:
Anijs Gewoon
Anijs wordt soms ook ganiz, en ganus, en sira, en anisuli, en anison genoemd. Anijs is een eenjarige kruidenplant die behoort tot de selderijfamilie, of zoals het vroeger werd genoemd - paraplu. Anijs heeft een centraal wortelstelsel, dat zich op een diepte van ongeveer 20-30 centimeter bevindt, terwijl de hoogte van de stengel ongeveer 50-70 centimeter zal zijn.
Kervel Tuin
Kervel tuin is een van de planten van de familie Umbelliferae, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Anthriscus cerefolium. Wat betreft de naam van de Kervel-familie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Apiaceae Lindl. Beschrijving van de kerveltuin Kervel is bekend onder tal van populaire namen:
Kervel
Kervel (lat.Anthriscus) - een eenjarige plant van de familie Selderij, of Paraplu. Een plant die veel wordt gebruikt in de keuken en in de traditionele geneeskunde. Onder natuurlijke omstandigheden groeit kervel tussen struiken, in lichte bossen, op lage en heuvelachtige plaatsen, maar ook op open zonnige grashellingen in Zuid-Europa en het Europese deel van Rusland.
Anijs Lofant
Anijs lofant (lat.Lophanthus anisatus) - een vaste plant van de familie Lamiaceae of Labiate. Een andere naam is veelkleurige venkel. Natuurlijk verspreidingsgebied - Centraal-Azië, Zuid-Europa, Noord-Amerika en Canada. Op de Krim en Moldavië worden kleine plantages verbouwd.
Rabarber: Geen Toppen, Geen Wortels, Maar Bladstelen
Terwijl fruitbomen en struiken net beginnen te bloeien en dichte eierstokken vormen, oogsten degenen die rabarber in hun tuin kweken in mei dikke sappige bladstelen. Het lijkt erop dat er zoiets bijzonders kan worden bereid uit deze vreemde enorme stokken? Als je nog nooit rabarber hebt geproefd, kook er dan zeker compote mee, maak dumplings of bak een taart. Geloof me, als je het een keer hebt geprobeerd, zul je blij zijn dat rabarber een meerjarige plant is, en in de komende 7-10 jaar zal het meer geven
