2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Beschimmelde maïszaden zijn niet zozeer een ziekte als wel een soort reactie van caryopsen op ongunstige omstandigheden. Deze aanval kan de toestand van de planten aanzienlijk verslechteren. Het kiemvermogen en de kiemkracht van zaden worden sterk verminderd, waardoor de zaden ongeschikt worden voor hun latere uitzaai. Schimmelgroei is vooral actief bij wateroverlast, overmatige regenval en langdurig voorjaar. En de actieve ontwikkeling ervan wordt vergemakkelijkt door onvoldoende beluchting van de grond, de slechte verwerking en slechte vulling met verschillende organische stoffen, evenals het zaaien van zaden tot grote diepte in onvoldoende opgewarmde grond
Een paar woorden over tegenspoed
Maïszaden kunnen niet alleen in de grond door schimmel aangetast worden, maar ook tijdens het rijpen op de kolf of tijdens opslag in gedorste vorm. De belangrijkste symptomen van een schadelijk ongeluk worden beschouwd als de vorming van een dichte bloei van blauwachtig, groenachtig, vuil zwart, grijsachtig, bruin of wit op de caryopses. De daaropvolgende verspreiding van de veroorzaker van infectie in maïszaden leidt tot een vertraging van de groei en ontwikkeling van graangewassen. Tegelijkertijd ontkiemen sommige planten helemaal niet en zien de gewassen er vaak nogal schaars uit.
Er zijn drie hoofdvariëteiten van maïszaadschimmel: roze, donker en grijsgroen. Roze schimmel begint zich meestal te ontwikkelen op caryopses die zijn aangetast door linnen en enige tijd later bedekt de hele kolf. Donkere meeldauw wordt gekenmerkt door de vorming van donkere olijf- of zwarte meeldauw, voornamelijk in de bovenste delen van de oren. En de meest voorkomende is grijsgroene schimmel, waarbij de schimmel een overeenkomstige grijsgroene tint heeft.
Schimmelschimmels zoals Penicillium, Mucor, Aspergillus, Trichothecium, Cephalosporium, Cladosporium en enkele andere kunnen schimmel in maïszaden veroorzaken. In de meeste gevallen werken deze pathogenen in combinatie. Ze hebben allemaal saprotrofe eigenschappen en worden geactiveerd wanneer temperaturen en hoge luchtvochtigheid acceptabel zijn. Meestal beginnen ze maïskorrels al aan te vallen bij temperaturen van zeven tot tien graden. Naast het gebruik van de voedingsstoffen in de caryopsis, vergiftigen deze paddenstoelen de embryo's en zaailingen met hun giftige afscheidingen. Als sommige van de bovenstaande schimmels beschadigd zijn, worden maïszaden zelfs ongeschikt voor gebruik als veevoer.
Alleen een aanzienlijke temperatuurstijging kan maïs redden van de onvermijdelijke dood - in dit geval zal het veel intensiever gaan groeien, waardoor maïs snel de beginfasen van ontwikkeling kan omzeilen, die vatbaarder zijn voor ongelukkige tegenslagen.
Hoe te vechten?
Om schimmelgroei van maïszaden te voorkomen, is het uiterst belangrijk om de regels voor hun opslag te volgen (de ruimte moet goed geventileerd en droog zijn), en ook om te voorkomen dat ze te vroeg worden gezaaid. De selectie van schimmelbestendige en hoogwaardige hybriden, evenals voorbehandeling met fungiciden, zullen niet minder geschikte maatregelen zijn. Een fungicide als "Maxim XL" is perfect voor het uitvoeren van behandelingen. Het helpt goed om te gaan met zaadschimmel en "pentatiuram".
Tijdens de actieve groei van maïs wordt aanbevolen om de gewassen licht te rollen - dit zal uiterst ongunstige omstandigheden creëren voor de ontwikkeling van schadelijke schimmels. Maar deze zelfde omstandigheden zullen grotendeels de kieming van zaden bevorderen.
Het is noodzakelijk om tijdig maïs van de percelen te oogsten, terwijl het vochtgehalte van de kolven op 16% en van de granen op 13% moet worden gebracht.
