2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Siberische aquilegia (lat. Aquilegia sibirica) - bloeiende decoratieve cultuur; een vertegenwoordiger van het geslacht Aquilegia van de talrijke Buttercup-familie. In de natuur komt hij voor in natte weiden, langs rivieroevers, in de bergen en in loof- en dennenbossen. Natuurgebied - noordelijke en westelijke regio's van Mongolië, westelijk en oostelijk deel van Siberië, evenals enkele landen van Centraal-Azië, waaronder Kazachstan, Tadzjikistan en Oezbekistan. Gebruikt in cultuur, maar niet vaak. Het wordt voornamelijk gekweekt voor het modelleren van persoonlijke achtertuinen en zomerhuisjes.
Kenmerken van cultuur
Siberische aquilegia wordt vertegenwoordigd door vaste planten van niet meer dan 60 cm hoog, die tijdens het groeiproces meerstammige weelderige struiken vormen, gehuld in opengewerkte trifoliate roodachtig groen blad. Boven de struiken steken kleine blauwe, lila-blauwe en witachtige bloemen uit, voorzien van dunne korte sporen, die de planten een bijzondere aantrekkingskracht geven. De bloemen zijn niet groter dan 5-5,5 cm in diameter.
De bloei van Siberische aquilegia wordt waargenomen in het derde decennium van mei, soms later, afhankelijk van het klimaat van het gebied waar het gewas wordt verbouwd. Bloei duurt ongeveer 3-4 weken. De vruchten rijpen tegen het tweede - derde decennium van juli, het blad krijgt tegen die tijd een geelachtige kleur en sterft af. De soort in kwestie kan, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Olympische aquilegia, niet bogen op secundaire bloei, maar dit heeft geen enkele invloed op de decoratieve eigenschappen van de plant.
Ondanks de korte bloei wordt Siberische aquilegia actief gekweekt door amateur-tuinders. De soort behoort tot de categorie van droogtebestendig, vorstbestendig en resistent tegen plagen en ziekten, hoewel in ongunstige jaren en bij gebrek aan goede zorg de laatste factor vaak wordt waargenomen.
Op dit moment wordt Siberische aquilegia vertegenwoordigd door verschillende variëteiten, waaronder de variëteit genaamd "Adba" die bijzondere populariteit en liefde heeft gewonnen. Het wordt gekenmerkt door planten die weelderige struiken vormen met een overvloed aan witte bloemen. De soort in kwestie is trouwens een van de meest hardnekkige, zelfs een langdurige hitte heeft op geen enkele manier invloed op de gezondheid, behalve dat de bloemen kleiner kunnen worden.
De subtiliteiten van groeien
Over het algemeen kan aquilegia geen grillige planten worden genoemd, en Siberische aquilegia is geen uitzondering. Om echter de beste resultaten te bereiken, namelijk actieve ontwikkeling en overvloedige bloei, is het raadzaam om bepaalde voorwaarden in acht te nemen. Het gewas moet dus worden geplant in gebieden met lichte, losse, voedzame en matig vochtige grond. De introductie van verrot organisch materiaal en minerale meststoffen wordt aangemoedigd. Ze activeren de groei van nog onvolgroeide planten en versnellen het overlevingsproces van zaailingen of divisies.
De grond voor de teelt van de cultuur wordt van tevoren voorbereid, deze wordt tot een diepte van 20-25 cm gegraven en grondig losgemaakt zonder klonten achter te laten. Zaailingen worden geplant in het eerste decennium van juni, waarbij de afstand tussen de planten gelijk is aan 20-30 cm, afhankelijk van de compactheid van de struik. Het wordt aanbevolen om hoge variëteiten op een afstand van 30 cm te planten, ondermaatse variëteiten nemen genoegen met een kleinere opening.
Het is belangrijk om te onthouden dat Siberische aquilegia, net als andere vertegenwoordigers van het geslacht, overvloedig zelf wordt gezaaid, en exemplaren die in de lente verschijnen, moeten onmiddellijk worden verwijderd, anders vullen ze de bloementuin of het toegewezen gebied en veranderen ze in een dichte groene massa die niet zal bevallen met mooie bloei. Daarnaast dreigen verdikte beplanting aangetast te worden door ziekten en plagen.
Een ander punt om te overwegen bij het kweken van Siberische aquilegia is dat planten tot 4-6 jaar op één plek kunnen groeien, waarna ze moeten worden gedeeld. Tegen die tijd zijn de struiken kaal en vallen ze uiteen in verschillende richtingen, waardoor hun decoratieve effect verloren gaat. Eigenlijk kunnen oude struiken niet bogen op een rijke en overvloedige bloei. Er zijn geen eigenaardigheden in de zorg voor het gewas, tijdig wieden, water geven en voeren is voldoende.
Aanbevolen:
Siberische Fokker
Siberische fokker is een overblijvend kruid waarvan de hoogte kan schommelen tussen de tien en vijftig centimeter. In het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Phlogodicarpus sibiricus. De Siberische veredelaar is een van de planten van de familie die de paraplu wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze familie zijn:
Pseudo-Siberische Geranium
Pseudo-Siberische geranium is een van de planten van de familie genaamd geraniums, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Geranium pseudosibiricum J. Mayer. Wat betreft de Latijnse naam van de pseudo-Siberische geraniumfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Siberische Geranium
Siberische geranium is een van de planten in de familie die geraniums worden genoemd. In het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Geranium sibiricum L. Wat betreft de naam van de Siberische geraniumfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Cocklebur Siberische
Cocklebur Siberische is een van de planten van de familie genaamd Asteraceae of Compositae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Xanthium sibiricum L. Wat betreft de naam van de Siberische klitfamilie zelf, in het Latijn zal het zijn:
Siberische Zigadenus
Siberische zigadenus is een van de planten van de familie genaamd liliaceae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Zygadenus sibiricus L. Wat betreft de Latijnse naam van de Siberische zygadenus-familie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
